En het andere deel van het tweeluik: “Korte verhalen in verzamelhandschriften”

De colleges behandelden korte verhalen in verzamelhandschriften met als uitgangspunt de functiewijziging van deze verhalen onder invloed van hun positie binnen de verschillende handschriften. Van de studenten werd gevraagd om ieder college een aantal opgelegde artikelen door te nemen en aantekeningen te maken die van een kritische geest getuigen. Op basis van deze inzichten en door middel van een open discussie werden de colleges opgebouwd. Deze manier van werken zorgde ervoor dat iedereen voldoende achtergrond verzamelde voor het eigen onderzoek dat aan het einde van de collegereeks zou worden gepresenteerd. In dit onderzoek kregen de studenten heel wat vrijheid, wat niet echt de gewoonte is aan Belgische Universiteiten, maar wat wonderwel tot heel wat mooie resultaten heeft geleid. Bart Besamusca en zijn assistente Elisabeth de Bruijn stonden steeds open voor feedback en maakten het op deze manier mogelijk interessante onderzoeksvoorstellen tot uiting te zien komen. Ook de inbreng van medestudenten werkte enorm verruimend. Kort samengevat kunnen we stellen dat het college Middelnederlandse letterkunde zonder twijfel heeft geleid tot een grotere theoretische en praktische kennis van de korte Middelnederlandse verhalen, in het bijzonder over de manier waarop zij functioneerden in hun handschriftelijke context. Bovendien was het een les in het vinden en verwerken van literatuur en werd de mondelinge en schriftelijke uitdrukkingsvaardigheid gestimuleerd. Anneleen